سید میعاد صالحی دانش آموخته لیسانس دانشگاه علم و صنعت ایران و دکترای دانشگاه صنعتی شریف بدون حتی یک روز سابقه کار کارشناسی و مدیریت میانی در شرکت راه آهن و یا یک شرکت تخصصی، در ۲۱ مهرماه ۱۴۰۰ با حمایت برخی چهره های سیاسی، از سوی مرحوم رستم قاسمی وزیر راه و شهرسازی وقت به عنوان مدیرعامل شرکت راه آهن ج.ا.ا منصوب شد.
به گزارش پایگاه خبری صنعت لجستیک (لجستیک نیوز) به نقل از تین نیوز، سید میعاد صالحی دانش آموخته لیسانس دانشگاه علم و صنعت ایران و دکترای دانشگاه صنعتی شریف بدون حتی یک روز سابقه کار کارشناسی و مدیریت میانی در شرکت راه آهن و یا یک شرکت تخصصی، در ۲۱ مهرماه ۱۴۰۰ با حمایت برخی چهره های سیاسی، از سوی مرحوم رستم قاسمی وزیر راه و شهرسازی وقت به عنوان مدیرعامل شرکت راه آهن ج.ا.ا منصوب شد.
وی که سابقه نافرجام ۱۲۵ روز مدیرعاملی سازمان بازنشستگی کشوری، به ویژه در زمینه فسادیابی را در کارنامه خود داشت، در همان روزهای نخست ورود به راه آهن نیز با ادعاها و شعارهای پرطمطراق و فسادستیزی و کلی گویی در ضرورت توسعه راه آهن و … وارد این شرکت کاملا تخصصی شد. وی در همان روزهای نخست، شرط تحول و توسعه راه آهن را رفع تحریم های داخلی بیان کرد و معتقد بود اثر تحریم های داخلی به مراتب بیشتر از تحریم های خارجی است، امری که سکه رایج در بین دولتمردان پیش از ورود به دولت سیزدهم بود.
صالحی در ابتدای حضور آنقدر پرانرژی بود که بر خلاف روال مرسوم، تقاضای واگذاری مسئولیت های شرکت ساخت و توسعه زیربناهای حمل و نقل در حوزه ساخت راه آهن را از مرحوم قاسمی کرد. وی حتی اقدام به برگزاری نشستی با چند تن از مدیران عامل سابق راه آهن کرد و وعده برگزاری مستمر مجمع عالی مشورتی راه آهن را با حضور مدیران عامل قبلی و استفاده از تجربیات آنان داد. موضوعی که مورد استقبال بسیاری از پیشکسوتان و متخصصان حوزه ریلی قرار گرفت، ولی بزودی همه را ناامید کرد، چرا هیچ جلسه دیگری با مدیران عامل برگزار نشد.
وی که در روزها و هفته های نخست حضورش در راه آهن مرتب خبرساز بود، با بروز سانحه قطار در طبس و درس گرفتن از سانحه پیشین که منجر به استعفای مدیرعامل اسبق راه آهن شده بود، به دلایل تاکتیکی تا هفته های بعد بروز سانحه سکوت اختیار کرد.
مدیرعامل جوان شرکت راه آهن در سخنرانی‌های خود موارد متعددی را به عنوان برنامه خود مطرح کرده بود. از جمله این موارد می توان فهرست زیر را برشمرد:
– اصلاح اساسنامه راه آهن و تبدیل راه آهن به یک سازمان توسعه ای،
– اصلاح ساختار راه آهن با توجه به اقدامات انجام شده در راستای قانون کلی سیاست های اصل ۴۴ ،
– اصلاح و به روز رسانی ساختار نظارت بر عملیات اجرایی با عنایت به برون سپاری بخشی از فعالیت ها،
– ارتقای سطح آموزشی نیروی انسانی،
– اصلاح ساختار و جذب نیروی انسانی به منظور تکمیل کادر نظارت،
– بررسی و به روز رسانی مقررات عمومی و سیر و حرکت،
– پیگیری تامین منابع مورد نیاز جهت تکمیل سیستم علائم و سیستم A.T.C شبکه حمل و نقل ریلی،
– استفاده از فن آوری های نوین و هوشمندسازی با استفاده از هوش مصنوعی در جهت ارتقای ایمنی و کاهش بروز خطای انسانی،
– انجام عملیات بازسازی شبکه ریلی با توجه به عقب ماندگی های انباشته شده در سنوات گذشته،
– نوسازی و کاهش عمر متوسط ناوگان ریلی،
– ارتقای برنامه های آموزشی با فن آوری های جدید از جمله تجهیز امکانات آموزشی و تامین سیمولاتور،
– خرید و استفاده از ماشین آلات ریلی جهت تغییر روش تعمیر و نگهداری
– تامین ۱۰۰۰ دستگاه لکوموتیو طی مدت سه سال
– و …
که اجرای همه این برنامه قطعا در نهایت می بایست موجب افزایش ظرفیت سهم راه آهن در جابجایی بار و مسافر در میان شقوق حمل و نقل می شد.
اما بررسی عملکرد یک سال و نیم گذشته شرکت راه آهن با وجود پشتیبانی های دولت، بیانگر کاهش ۱۰ درصدی سهم حمل بار ریلی از کل حمل و نقل کشور است. نگاهی به عملکرد یکسال و نیم این مدیر جوان، نشان می دهد که شرکت راه آهن در یکسال گذشته ۱۳.۲ درصد رشد ترانزیت، کاهش ۵.۱۳ درصد حمل بار داخلی، کاهش ۱۱.۸ درصدی حمل بار ریلی، عدم توانایی دریافت حتی یک ریال از قراردادهای صرفه جویی سوخت ( ماده ۱۲) از شرکت نفت، و … را تجربه کرده است.
با این حساب سوالات اساسی متعددی در اذهان متخصصان حوزه ریلی وجود دارد که بعلل مختلف بدون پاسخ مانده اند. برخی از این سوالات به شرح زیر می باشد:
– آیا ساختار راه آهن تغییر کرده است؟
– آیا اجرای برنامه های میعاد صالحی باعث افزایش ظرفیت حوزه ریلی در بالا بردن سهم جابجایی راه آهن در بار و مسافر شده است؟
– آیا اجرای این برنامه ها باعث افزایش شاخص های کمی و کیفی راه آهن شده است؟
– آیا مدیر عامل جوان توانسته با تشکل های صنفی ریلی تعامل مناسبی ایجاد کند؟
– چرا علیرغم وعده تعامل، تعاملی در حد برگزاری نمایشگاه ریلی با تشکل های حوزه مشاهده نمی شود، و مرتب زمان برگزاری آن که در اردیبهشت و حداکثر خرداد بوده به تعویق می افتد.
– آیا برنامه های صالحی باعث افزایش سرعت خصوصی سازی در بخش ریلی شده است؟
– آیا برنامه های صالحی منجر به افزایش بهره وری در راه آهن شده است؟
– و …
بررسی ها عمدتا پاسخ منفی به سوالات بالا را در طی یکسال و نیم اخیر در شرکت راه آهن نشان می دهد.
